(پست‌شده در وبلاگ رسمی Google)
اول ژانویه سی‌امین سالگرد تولد اینترنت مدرن امروزی بود. پنج سال پیش این مناسبت را با گذاشتن یک doodle جشن گرفتیم. امسال از وینت سرف (Vint Cerf) دعوت کردیم تا داستان را تعریف کند. وینت به دلیل مشارکتهای خود در طراحی ساختار اینترنت، از جمله مشارکت در طراحی پروتکل TCP/IP در بسیاری موارد به عنوان یکی از پدران اینترنت شناخته شده است. او برای ارتقاء و حفاظت از اینترنت هم اکنون با Google همکاری میکند.
مدتها پیش، من و همکارانم، با یک گروه کوچک از دانشمندان و کارشناسان فناوری در ایالات متحده و جاهای دیگر بخشی از یک ماجراجویی بزرگ شدیم. برای من، این ماجراجویی از سال ۱۹۶۹ آغاز شد، هنگامی که پتانسیل ارتباطات سوئیچینگ بسته‌ای (Packet Switching) در آزمایش بزرگ ARPANET توسط آژانس پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته وزارت دفاع ایالات متحده (DARPA) به صورت عملی امتحان شد.
همچنین انواع دیگر شبکه‌های سوئیچینگ بسته‌ای از جمله بسته داده رادیویی سیار و بسته داده ماهواره‌ایی، توسط DARPA برای اولین بار ارائه شد اما یک مشکل بزرگ وجود داشت. زبان مشترکی وجود نداشت. هر شبکه پروتکل ارتباطی مخصوص به خود را داشت که از قالبهای استاندارد و قراردادهای متفاوت برای ارسال و دریافت بسته‌ها استفاده می‌کرد، بنابراین راهی برای انتقال داده‌ها در بین شبکه‌ها نبود.
در تلاش برای حل این مشکل، رابرت کان (Robert Kahn) و من پروتکل ارتباطی جدیدی برای ارتباط بین رایانه‌ها برنامه‌نویسی کردیم که به طور خاص برای پشتیبانی از ارتباط میان شبکه‌های سوئیچینگ بسته‌ای مختلف طراحی شده بود. ما آن را TCP، که مخفف «پروتکل کنترل انتقال» بود نامیدیم و در سال ۱۹۷۴ مقاله‌ای در مورد آن در مجله «IEEE Transactions on Communications» به نام «پروتکلی برای ارتباط داخلی شبکه بسته‌ای» ارائه کردیم. پس از آن، برای انجام بهتر انتقال داده‌های همزمان، از جمله صدا، TCP را به دو بخش تقسیم کردیم، که یکی از آنها را «پروتکل اینترنت» یا به اختصار IP نامگذاری کردیم. ترکیب این دو پروتکل به نام مستعار TCP/IP مشهور شد.
TCP/IP بین سه نوع شبکه توسعه داده شده توسط DARPA مورد آزمایش قرار گرفت و در نهایت به عنوان استاندارد جدید آنها پذیرفته شد. در سال ۱۹۸۱، جان پاستل (Jon Postel) یک طرح انتقالی برای منتقل کردن ۴۰۰ میزبان ARPANET از پروتکل قدیمی NCP به TCP/IP منتشر کرد که مهلت زمانی آن ۱ ژانویه ۱۹۸۳ بود که بعد از آن هر میزبانی که منتقل نشده بود قطع می‌شد.
از چپ به راست: وینت سرف در سال ۱۹۷۳، رابرت کان در دهه ۱۹۷۰، جان پوستل
با رسیدن روز موعود، منصفانه است که بگوییم احساس اصلی آرامش بود، به ویژه در میان سرپرستان سیستم که با زمان مسابقه گذاشته بودند. هیچ جشن بزرگی برپا نشد، من حتی نمی‌توانم یک عکس از آن پیدا کنم. تنها یادگارهای قابل مشاهده سنجاق‌سینه‌های «من از انتقال TCP/IP جان سالم به در بردم» بود که با افتخار توسط کسانی که در این کار سخت شرکت داشتند پوشیده شد!
با این حال، اگر با دقت توجه کنیم، واضح است که واقعه خاطره‌انگیزی بوده است. در آن روز، اینترنت کاربردی متولد شد. TCP/IP ادامه یافت و به عنوان یک استاندارد بین‌المللی پذیرفته شد و در حال حاضر کل اینترنت بر مبنای آن استوار است.
از زمانی که من و باب مقاله خود را نوشتیم تقریباً ۴۰ سال می‌گذرد و به شما اطمینان میدهم که اگرچه بسیار امیدوار بودیم، اما جرأت نمی‌کردیم تصور کنیم اینترنت به بستری جهانی به صورت امروزی تبدیل شود. من بسیار احساس افتخار می‌کنم که بخشی از این جریان بودم و مانند هر پدر و مادر سربلندی با اشتیاق نظاره‌گر رشد آن هستم. من همچنان هرکاری بتوانم برای حمایت از آینده آن خواهم کرد. امیدوارم که شما امروز همراه با من به سلامتی اینترنت بنوشید—به امید اینکه اینترنت در سال‌های آتی نیز به ایجاد ارتباط بین ما ادامه دهد.
نوشتهٔ وینت سرف، نایب رئیس و ایده‌پرداز ارشد اینترنت
(Vint Cerf, VP and Chief Internet Evangelist)
